تیپ بندی ژنومی (روشهای mlva و pfge) و بررسی تنوع ژنتیکی پیرامون ژن گروه blactx-m-1 در کلبسیلا پنومونیه

افزایش شیوع بتا-لاکتامازهای وسیع الطیف (esbl) در اعضای خانواده انتروباکتریاسه یک مشکل بالینی جدی در جهان شده است. هدف این بررسی، مطالعه تیپ بندی ژنومی و تنوع ژنتیکی پیرامون ژن گروه blactx-m-1 در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه بود. 200 ایزوله بالینی کلبسیلا پنومونیه میان فروردین و آذر 1390 از نمونه های بالینی مختلف در 3 بیمارستان شهر تهران (لقمان حکیم، امام خمینی و میلاد) جمع آوری و توسط آزمون های بیوشیمیایی و pcr، هویت آنها تعیین شد. حساسیت ایزوله ها به 14 دیسک آنتی بیوتیک توسط روش انتشار از دیسک تعیین شد و سپس حضور esbl در آنها توسط تست دیسک ترکیبی مطابق clsi تایید شد. pcr برای شناسایی blactx-m، ژن های ویرولانس rmpa، wcag و اینتگرون های کلاس 1، 2 و 3 استفاده شده و قابلیت انتقال blactx-m-1 توسط روش هم یوغی در مایع ارزیابی شد. محیط ژنتیکی پیرامون ژن گروه blactx-m-1 توسط pcr و توالی یابی بررسی شده و رپلیکون های پلاسمیدی توسط تیپ بندی رپلیکون ها بر پایه pcr تعیین شدند. ایزوله های دارای blactx-m-1 توسط روش های mlva و pfge تیپ بندی شدند. بیشتر ایزوله ها دارای سطح مقاومت بالا بودند. بیشترین میزان مقاومت در مقابل آموکسی سیلین/کلاولونیک اسید (121 از 200 ایزوله، 5/60 درصد)، سفوتاکسیم و سفتریاکسون (120 از 200 ایزوله، 60 درصد)، آزترئونام (118 از 200 ایزوله، 59 درصد) و سفتازیدیم (114 از 200 ایزوله، 57 درصد) دیده شد. 83/95 درصد ایزوله ها (115 از 120 ایزوله مقاوم به سفوتاکسیم)، تولید کننده esbl بودند. از بین 120 ایزوله مقاوم به سفوتاکسیم، 114 ایزوله دارای ژن گروه blactx-m-1 بودند. تمام ژن های blactx-m-1 به عنوان blactx-m-15 شناسایی شدند. ژن های blactx-m-2 و blactx-m-9 شناسایی نشدند. incf فراوان ترین رپلیکون در تیپ بندی پلاسمیدها بود (56 درصد) که به دنبال آن رپلیکون های l/m (22 درصد) و k/b (20 درصد) قرار داشتند. در تمام ایزوله ها، isecp1 در بالادست blactx-m-15 و orf477 در پایین دست شناسایی شد؛ is26 تنها در 4 ایزوله شناسایی شد. ژن های ویرولانس rmpa و wcag به ترتیب در 7 و 5/23 درصد ایزوله ها، اینتگرون های کلاس 1 در 74 درصد و اینتگرون کلاس 2 در 1 درصد ایزوله ها شناسایی شد. اینتگرون کلاس 3 شناسایی نشد. تمام ایزوله ها دارای قابلیت انتقال مقاومت به سویه گیرنده بودند. روش تیپ بندی mlva وجود 44 تیپ و حضور 9 گروه کلونال را در بیمارستان ها نشان داد؛ در حالیکه روش pfge 64 ژنوتیپ را تمایز داد و گسترش کلونال برخی تیپ ها را بویژه در بخش icu نشان داد. پالس تایپ غالب، پالس تایپ a1 بود که 17 ایزوله (15 درصد) را شامل می شد. نتایج بررسی ما اطلاعاتی را درباره اپیدمیولوژی مولکولی گسترش blactx-m-1 در کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیمارستان های تهران مهیا کرد. blactx-m-15، blactx-m-1 غالب و incf شایع ترین رپلیکون شناسایی شده در ایزوله های ما بود. بررسی مداوم مقاومت دارویی و محدودیت استفاده از آنتی بیوتیکها در بالین ضروری به نظر می رسد.